Australie - van Adelaide naar Darwin

Bravo, Alpha, Romeo, Tango,

Zo werd mijn voornaam gespeld toen de douanier mijn naam doorgaf aan het Department of Immigration and Border Protection op het vliegveld van Darwin. Ik ben nog steeds niet in het bezit van mijn nieuwe paspoort en dat gaf problemen bij het inchecken voor de vlucht naar Cairns. Gelukkig mocht ik aan boord en inmiddels ben ik alweer twee dagen in Cairns. Vandaag ben ik precies twee maanden in Australie en ik vermaak me nog steeds uitstekend! Lees in mijn tweede reisverslag wat ik zoal heb meegemaakt sinds ik Melbourne verliet. Ik kan vanaf hier helaas geen foto's uploaden, dus die volgen later.

Adelaide
Op donderdag 26 september vertrok ik 's ochtends met de bus vanuit Melbourne richting Adelaide. Twaalf uur later - om 8.15 PM - kwam ik aan bij het hostel in Adelaide. Adelaide is de op vijf-na-grootste stad van Australie en met 1.23 miljoen inwoners ongeveer anderhalf keer zo groot als Amsterdam. Ik ben hier vijf dagen gebleven. In Adelaide heb ik onder andere de haven (Port Adelaide), de botanic garden en het strand (in Glenelg) gezien. Op zaterdag 28 september werd de AFL Grand Final gespeeld en deze heb ik gekeken in de pub. De sfeer in de pub was vergelijkbaar met die van een willekeurige Nederlandse kroeg wanneer het Nederlands elftal op groot eindtoernooi speelt: veel spanning, gezelligheid en bier. 's Maandags 30 september heb ik wat hemden, een hoed en zonnebrandcreme gekocht om me voor te bereiden op drie weken outback.

De outback
Op dinsdag 1 oktober begon het outback-avontuur. In drie weken heb ik samen met Serina bijna 7.000 km afgelegd om van Adelaide naar Darwin af te reizen. Van de drie weken sliepen we tweeenhalve week in de hitte van de outback en naarmate we noordelijker kwamen werd de lucht steeds benauwder. De benauwde hitte zorgde ervoor dat je 's ochtends zwetend wakker wordt, na het douchen niet meer droog wordt en 's nachts moeilijk kunt slapen. Maar het waren drie super mooie weken waarin ik veel gezien en meegemaakt heb!

Om 10.00 uur 's ochtends heb ik samen met Serina onze huurauto opgehaald bij het autoverhuurbedrijf in Adelaide. Er bleken geen tafels en stoelen in de auto te zitten dus deze hebben we eerst maar even gekocht bij de K-mart. We wilden in eerste insantie naar Kangaroo Island gaan maar het bleek dat de ferry naar het eiland zo'n $ 200,- per persoon zou kosten. Dat was een beetje teveel van het goede. Met een korte omweg via Victor Harbor zijn we naar Port Augusta gereden waar we op een mooie campground onze eerste schorpioen zagen. Ons tweeen was trouwens het laatste dat de schorpioen zag, want hij kwam iets te dichtbij en daardoor voelde ik me genoodzaakt het beestje om te brengen.

Vanuit Port Augusta zijn we naar de Flinders Range gereden. Hier heb ik kennis gemaakt met een flinke handicap van de outback, namelijk de vliegen. Zodra je uit de auto stapt heb je tientallen vliegen om je heenhangen. Gelukkig was er in Wilpena een vliegennet te koop. In dit plaatsje hebben we een flinke wandeling gemaakt naar de rand van een enorme krater, vanwaar we uitkeken op de krater zelf. Erg mooi! Na Flinders Range zijn we naar Coober Pedy gereden. De rit was 700 km waarvan 340 km verharde weg en 360 km dirt road en nam twee dagen in beslag aangezien we met een 2WD (Two Wheel Drive) reden en de dirt road daar eigenlijk niet geschikt voor is - we werden dan ook continu ingehaald door 4WD's. Onderweg sliepen we in Williams Creek (estimated population: 10) waar een man zelfs zei: "You dit it whit that car!? Tough job!". In Williams Creek ontmoetten we Jan und Hannah uit Duitsland waar we 's avonds gezellig mee om het kampvuur hebben gezeten. Het rijden over de dirt road gaf me trouwens wel het echte outback-gevoel: eindeloze dorre vlaktes zonder enige vorm van leven.

Eenmaal in Coober Pedy aangekomen, bleek dat de Lonely Planet niets teveel had gezegd over het Wasteland-imago van de stad: wat een puinhoop! In iedere voortuin vind je zo ongeveer een autowrak, dronken Aboriginals op straat en elk huis leek wel een bouwval. Coober Pedy is een stad in de middle of nowhere waar zo'n 4500 mensen wonen. Een derde van de inwoners werkt in de opaalmijnen, dat is ook de reden dat deze stad hier jaren geleden is gesticht. Na een bezoekje aan de grootste opaalmijn van de stad (en zelfs van de wereld) hebben we 's middags verkoeling gezocht in het plaatselijke zwembad - de temperatuur was namelijk ruim veertig graden (en kan in de outback soms oplopen tot ruim vijftig graden). 's Avonds hebben we een film gekeken vanuit onze auto in de Open Air Cinema. Coober Pedy was een aparte en leuke ervaring!

Na Coober Pedy zijn we naar Ayers Rock en the Olga's gereden, dat ook twee dagen in beslag nam. Ayers Rock hebben we gezien bij zonsondergang en de volgende ochtend bij zonsopkomst: erg mooi! Na Ayers Rock zijn we via Kings Canion naar Alice Springs gereden. Alice Springs is een behoorlijk grote stad - die in tegenstelling tot alle andere grote steden - niet aan de kust ligt maar midden in de woestijn. In Alice Springs zijn we twee dagen op dezelfde campground gebleven. Beide ochtenden hebben we de stad verkend om 's middags af te koelen in het zwembad op de campground. Vervolgens zijn we vanuit Alice Springs verder noordwaarts gereden.

Na een lange dag reizen sliepen we in Dumarra op een campground waar de mensen naast ons zich vermaakten met een bijzondere hobby: padden doodknuppelen. Dit klinkt heel wreed (en dat is het ook wel) maar het behoeft enige uitleg: In 1935 importeerde de Australische overheid 101 padden - zogenaamde cane toads - vanuit Zuid-Amerika om de cane beetles te bestrijden. Echter, de cane toads lieten de kevers links liggen en in plaats daarvan legden ze zich toe op het voortplanten. Aangezien de padden in Australie geen natuurlijke vijanden hadden, konden ze ongestoord hun gang gaan en dat resulteerde in een enorme populatietoename. Anno 2013 wordt het aantal padden geschat op 200 miljoen. Het gevolg van het enorme aantal padden is dat bepaalde oorspronkelijke reptielen nu met uitsterven worden bedreigd vanwege gebrek aan leefruimte.

Vanuit Dumarra zijn we naar Katherine gereden vanwaar we de volgende dag het Nitmiluk National Park hebben bezocht. Hier heb ik mijn eerste krokodil gezien. Na het Nitmiluk NP hebben we het Litchfield NP en Kakadu NP bezocht. In Litchfield NP - waar we ook de nacht hebbben doorgebracht - zagen we onder andere prachtige watervallen en metershoge termietenheuvels. Van het Kakadu NP - waar we ook een nacht hebben geslapen - hebben we niet veel kunnen zien omdat de bekende Twin Falls en Jim Jim falls alleen maar bereikbaar waren met een 4WD. De waterval die we zagen in Kakadu NP was nagenoeg opgedroogd. Maar de natuur in beide parken is erg mooi. Nadat we Litchfied en Kakadu hadden gezien, kwamen we weer aan in Katherine waar we op dezelfde campground overnachtten als drie dagen ervoor. Aangezien we van de 21 dagen nog vijf dagen over hadden, besloten we de volgende dag richting de Kimberley te rijden.

De volgende dag begon echter met een klein probleempje: de auto op slot met de sleutels erin. Nadat de roadservice was gebeld en een plaatselijke automonteur de auto had geopend konden we ontbijten en onze weg vervolgen. Schade: $ 100,- en anderhalf uur vertraging. In the Kimberly reden we door een prachtige omgeving met uitgestrekte vlaktes, bossen en bergen. Onderweg her en der gestopt om meertjes, kreekjes en ander natuurschoon te bewonderen. Op weg naar the Boab Prison Tree - over 27 km dirt road - kregen we pech met de auto. Nadat ik met de auto over een grote kei was gereden begon de auto een paar minuten later kuren te vertonen: de radio haperde, lampjes begonnen te knipperen en de auto sloeg af. Er kwam rook uit de ventilatieopeningen: Paniek! Serina en ik sprongen beide uit de autoen keken op veilige afstand naar de auto in afwachting van wat er komen ging. Niets. Na tien minuten wachten heb ik de auto weer proberen te starten en hij deed het! De rest van de reis gelukkig niets meer aan de auto gemerkt. En we hebben het autoverhuurbedrijf uiteraard niets verteld, want het was namelijk verboden om met een 2WD over dirt road te rijden. Na the Kimberley via Katherine teruggereden naar the Northern Territory, waar we de auto in Darwin hebben ingeleverd.

Darwin
Darwin is net als Adelaide een rustige stad waar niet veel valt te zien of te beleven. Ik ben vijf dagen in het Dingo Moon Lodge gebleven en heb daar onder andere Josh uit Australie, Paul uit Ireland, Carin uit Estland, Mario uit Zwitserland en een Italiaan (ben zijn naam vergeten) ontmoet. Het was een leuk hostel en ik heb me uitstekend vermaakt in Darwin. Na vijf dagen Darwin waarin ik onder ander Cullen Bay, the Sunset Market, Crocosaurus Cave en the Waterfront Precinct heb gezien heb ik samen met Serina het vliegtuig naar Cairns genomen. Inmiddels zit ik in Cairns en ik vertrek morgen (woensdag 30 oktober) richting Brisbane. Over een maand horen jullie weer van me. Groeten en tot ziens!